Geen...

24 Juli

Daar gingen we gisterenmiddag weer. Weer naar het LUMC.  Dat ritje kunnen we intussen wel dromen. Nu voor een punctie in de schildklier. De vorige keer, 6 jaar geleden ook al onder de loep genomen, geen zorgen toen om, om daarna voortdurend gecontroleerd via scans, foto en bloed te blijven. Maar ja, je weet nooit. Dus een beetje zorgen maakten we ons wel. Het echoapparaat  ‘schaatste’ uitgebreid over mijn hals. Links, rechts en de arts kwam tot uitslag dat een punctie niet nodig was. Om er zeker van te zijn werd er nog een andere arts bijgehaald. Ook hij gleed met de echokop dik in de gelei gelegen, over dezelfde plaatsen en ook hij zag geen reden om een punctie te doen.

“Geen nomen te zien.” Waren hun beider conclusies. Alleen die waren een reden om te prikken, en waarom op de PET-scan er ‘iets’ te zien gaf, konden ook zij niet achterhalen.

Zo ‘gleed’ ik weer van de onderzoek tafel, een beetje opgelucht natuurlijk, en stonden binnen een half uurtje in het zonnetje buiten.

Deze gebeurtenis was wel een stoorzendertje in onze vaarplannen geworden, wij gaan deze week niet naar de Kaag en wij blijven voorlopig de komende tijd, minstens twee maanden (?) in de haven Vlietopper-Leidschendam. 

Maandag de start van 26 bestralingen, over hoeveel weken dit verdeeld is, is nog een vraag. Dat zien we Maandag denk ik als het schema van bestralen me bekend gemaakt wordt.