Een sisser....

Toegegeven, ik was best een beetje zenuwachtig over wat de onderzoeken  betreffende de urine, bloed en  de gemaakte echo op zouden kunnen leveren. Van een slecht scenario ging ik wel een beetje uit. Je komt tenslotte niet voor niks bij de Nieren-vakman, in dit geval vakvrouw terecht. Het moest dus wel iets ernstigs zijn.
Ergens in mijn achterhoofd zei wel een klein engeltje steeds dat ik me eigenlijk geen zorgen hoefde te maken, niet meer dan anders. Maar ja misschien is dat de wens van de gedachte....etc. zeg je dan tegen jezelf.
Na samen met de arts een hele lijst aan gegevens te hebben doorgenomen, plus het bijbehorende fysieke onderzoek gingen we het over de diverse uitslagen hebben.
En?
Deze waren helemaal niet zo verontrustend zo bleek, wel zorgen barend,  maar met aangepaste medicijnen waarschijnlijk best nog ietsje beter te sturen. Ook geen rare dingen gevonden via de echo en de urine en het bloed gaven dezelfde waarden die ze al kenden.
Dus?
Samen met de arts (nefroloog) gaan we hiervoor een plan de campagne opstellen. Dus toch zoiets als een vijfjarenplan zoals onze huisarts reeds geroepen heeft?
Ja! Te beginnen met een bloeddrukmeting gedurende 24 uur en dan starten met een nieuwe medicatie waarin deze  gegevens in verwerkt zijn.
Pas in mei, eind mei. Waarom dan pas? Ik zou het niet weten, niet gevraagd. Misschien hangt het van afspraak met haar af en die is op 22 mei. De 21ste krijg ik dan een kastje om me arm en moet dit 24 uur dragen en de volgende dag afleveren in het LUMC. Dat zal dus de eerste stap naar een nieuwe aanpak van mijn gezondheids-probleem/problemen zijn.
Eigenlijk liepen we samen best een beetje 'gelukkig' het ziekenhuis uit.
Wat betreft de heup vervanging, dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren. We hebben gehoord wat er precies gebeurt tijdens zo'n operatie. Je nieren worden op een heel laag 'pitje' gezet en het is maar de vraag of  ze, na de operatie, normaal willen opstarten en terug naar de oude toestand gaan. 'Afhaken' anders gezegd stoppen, is het risico wat ik zou kunnen lopen. En dan ben je heel wat verder van huis, zoals dat heet. Nu beschik nog over twee nieren, niet optimaal werkend maar ook weer niet zo vreeslijk slecht, ze doen het het in ieder geval nog. Dus blijf ik voorlopig nog maar met ons geavanceerde stokkie lopen.................
Conclusie?
Toch alles een beetje met een sisser afgelopen, en zelfs zo dat we weer wat vrolijker naar de toekomst kijken.

Dit is humor....(Gecorrigeerd van 29 naar 24 april)

Jaren geleden heb ik een tegel gekregen met een eigen uitspraak erop. "Laat je pleziertjes van vandaag niet verpesten door de zorgen van morgen". Zo ongeveer luidt de tekst, ik ben deze niet echt gaan vergelijken, maar wat was dat weer een waarheid voor vandaag. De afgelopen veertien dagen heb ik me behoorlijk druk lopen maken over hoe ik twee uur lang niet naar het toilet zou mogen gaan en in die zelfde tijd een hele liter vocht tot me moest nemen....Ik moet al zo regelmatig om het uur soms. Het lukte toch en daar lag ik dan op de onderzoekstafel ingesmeerd met een ongelooooooooooooflijke koude gel en zo'n taster over je buik laten glijden met een volle blaas!
Rechter nier van voren en opzij, linker nier van voren en opzij.
Ik: "Mag iets vragen?"
"Ja hoor", antwoordt de onderzoekster.
"Waarom moest ik nou een volle blaas hebben tijdens dit onderzoek?"
Intussen me concentrerend op het vasthouden en niet legen van de urineblaas, lag ik me te verbazen dat ze niets over de blaas wilde weten zo leek het.
"Oh dat hoefde u niet hoor?"
"Huh...? Waarom werd me dat wel gevraagd?"
"Ja dat komt omdat ...."etc. etc. een heel verslag volgde er over de automatische uitdraaien van brieven naar de patient. Wat mij dus niet weerhouden heeft om toch te vragen daar voortaan, indien mogelijk 'ietsje' anders mee om te gaan.
Ik heb dit maar weer eens onder het kopje " Dit is humor" geplaatst, want ergeren over dit soort zaken doe ik maar niet meer. Verder heb ik me ook nog mogen verbazen over de vragen die me gesteld werden of ik maar twee potjes plus 24-uurs urine in kwam leveren. Vandaag!
Een tweede 'Huh' volgde van mij en toen bleek dat dit wel zo in het dossier stond maar anders gelezen moest worden zo bleek. Niet door mij, maar degene die me deze vraag stelde.
"Oké" en zo liep ik een half uurtje later met een grote 24-uurs opvangdoos met beschrijving over hoe en wat te behandelen,  plus een kleinpotje het ziekenhuis uit om dit laatste als monster uit de grote 24-uurs urine de volgende week  overmorgen woensdag 24 april in te leveren. De arts is volgende week verhinderd, latere afspraak kon ook, maar ik heb gekozen voor eerder. Blijft nog steeds staan: Ben benieuwd wat we dan weer gaan meemaken. Ik hoop op een zelfde humorvolle benadering......

Van een kleine APK naar een wat grotere.....

Vandaag een stapel invuldocumenten van het LUMC ontvangen. Je weet van te voren dat wanneer je bij een Universiteits ziekenhuis aanklopt, je van top tot teen door de 'mangel' gehaald wordt. Zo ook nu, want de stapel aan papier is niet mis. Een complete check-up gaat er komen. Gelukkig heb ik kunnen vaststellen dat van die ongelooflijk lange lijst aan vragen ik nog een redelijk aantal vakjes met een 'nee' heb in kunnen vullen. 'Nee' met de betekenis van daar heb ik (nog) geen last van. Gelukkig nog ergens iets wat goed is cq werkt....
Lever, nieren, hart en bloedvaten, je kan het zo gek niet bedenken of er staat wel een vraag over, of in verband met, in. Zo huppel je nog vrolijk van de specialisten van het AVL (Amsterdam) voor een half jaar weg en zo sta ja weer als vanouds in de wacht voor allerlei onderzoeken. Nu maar hopen dat, al zal alles niet optima forma zijn, ik er toch redelijk van af kom. En zoals onze huisarts het laatst formuleerde, dit alles in het kader om een plan de campagne voor de komende vijf jaar op te stellen.
"Vijf jaar?," vroeg ik tamelijk verbaasd, na  mijn opmerkingen over dit in mijn ogen wel heel erg groot enthousiasme,  ietsje corrigerend naar: "Nou ja de komende jaren."
Het zal wel weer en spannende tijd worden, laten we hopen dat wat sommigen over mij de laatste jaren steeds opmerkten, wanneer ik weer wat naars te melden had: "Oh dat zal wel weer met een sisser aflopen, dat doet het bij jou altijd."
Daar ga ik voorlopig maar vanuit. Zoniet? "Tempi" zeggen de Fransen op zulke momenten, of te wel: "Het zij zo!"