31 Juli
2014-07-31
De laatste dag
van deze zomermaand. Zomer, hoe anders stelde ik me die voor in april. Een half
jaar gaan varen, mijn wereld kon niet meer stuk. Zes jaar na die longkanker,
vijf jaar na die bijnier geschiedenis en buiten het enige ongemak van een
versleten heup, geen andere ongemakken, cq mankementen. Ik dacht af en toe
zelfs weer over ‘Kunst’ te gaan maken. Het lijkt op een herhaling van 2009 te
worden, toen had ik ook zo’n moment van puur geluk. Tot ze de tumor aan de
bijnier ontdekten. Een mens wordt steeds voorzichtiger en daardoor
wantrouwiger. Ten opzichte van zichzelf bedoel ik. Je gaat je meer en meer
rekenschap geven van “Carpe Diem”
(pluk-de-dag).
Nu zitten we
wederom in een range van bestralingen (27x) waarom heen alles wat je zou
willen, heel planmatig geprojecteerd moet worden. Bijna zes weken lang. Het
voelt als een keurslijf, je kan bij alles wat je bedenkt, niets anders doen dan
kijken op het schema van bestralingen of je nog ergens een ‘gaatje vrij’ hebt
voor een bepaalde actie. Al is het maar gewoon boodschappen doen. Zes weken
lang gevangen in een sessie van vijf dagen bestralen en twee dagen, het weekend
dus, niet. Week in week uit. Nee, het zit niet makkelijk zo’n keurslijf(je). Ontevreden?
Nee, natuurlijk niet.
Morgen de vijfde
bestraling en de eerste week van zes is al weer voorbij! Gewoon ‘even’
volhouden dus….
ha lieve frieda, wij zijn in den Helder aangeland, hoop drukte hier, waar ik eigenlijk minder geschikt voor ben, maar zo nu en dan moet het kunnen en is het ook wel leuk. den helder is natuurlijk uitermate geschikt voor zo'n evenement, temidden van het marine gebied.
BeantwoordenVerwijderengoed dat ze zo snle aan het bestralen zijn hoop dat het het gewenste effect heeft, en als je niet kan varen, misschien toch met een schetsboek onder de parasol, gewoon uit de losse pols, ipv grafisch misschien,
ik hoop opeen reunie eind september, liefs Carla