Toppie...

Vanmorgen voor eindcontrole van de staar-operatie het LUMC ziekenhuis bezocht. Alles was prima. Wat de operatie betreft. Er is wel een ander foutje naar voren gekomen. Waarschijnlijk al jaren aanwezig, maar door het slechte zicht wat ik had vanwege de staar, nooit opgemerkt. En slechts vast te stellen door middel van een scan. Iets waar voorheen geen reden voor was. Als je niets merkt, heb je ook geen klachten in die richting. Maar nu dus wel. Ik zie helder, scherp maar in het midden een vertekening. Een horizontale dakgoot had, heeft wanneer ik daar naar kijk, een hobbeltje in het midden. Een duidelijke beeldvervorming. Meteen denk ik dan aan Maculadegeneratie, een erfelijke familiaire afwijking van het gezichtsvermogen. Mijn moeder en haar broers en zus hadden dit in erge mate. Echter de oogarts heeft geen symptomen hiervan kunnen ontdekken,  en die zouden gezien mijn leeftijd, al zichtbaar moeten zijn. Nee, dat krijgt u niet, was de reactie van de arts,  hiermee zijn eindconclusie.
Wat is het dan wel? Het blijkt een afwijking van het netvlies te zijn, eentje die misschien er al heel lang zit en vaak voorkomt en normaal gesproken geen verdere aandacht vraagt na vaststelling. Om hier van zeker te zijn, werd ik gevraagd om over drie maanden nog eens langs te komen, om te zien of er een verandering hierin plaats vindt. Voor alle zekerheid dus.
Het gemeten zichtvermogen is nu 100%. Toppie zou ik willen zeggen. Ik mag ook een nieuw glas laten aanmeten. Zal wat wezen, na zoveel jaar modderen plotseling scherp met twee ogen te kunnen zien. En stoort die vervorming dan niet? Geenszins, ben alleen benieuwd hoe dat met het (nieuwe) lezen zal gaan. Want daar dansen letters nog, alleen als ik me concentreer dan zie ik ze letter voor letter scherp en niet allemaal tegelijk. Voor mij een soort dyslexie van mijn ogen, want hele zinnen of woorden tegelijk lezen, zoals heel veel mensen juist wel doen, heb ik nooit gekund. Vandaar dat ik tamelijk langzaam lees, mijn hele leven al letter voor letter. Voorlezen was nooit mijn ding, geen kind die daar zijn aandacht bij kan houden.  Waarmee ik niet wil beweren dat ik deze afwijking mijn hele leven al zou hebben. Hoewel.... vroeger konden ze volgens mij niet 'even' een scan maken zoals nu. En riep 'men: Dit is het optimale wat we kunnen bereiken.Waarmee je meestal al heel blij mee bent. Ik zag geen haakse hoek, maar een 'wiebeltje'. Half jaren tachtig was dat al zo, ik moest plaklijnen monteren en kreeg het commentaar, dat ik ze altijd scheef plakte. Via de bekende plastic haakse driehoek kon ik dit uiteindelijk aardig corrigeren. Nooit met het 'blote' oog. En nu op mijn 73 ste heb ik dan de verklaring. Misschien. Leuk om te weten, meer ook niet. En verder zal het me vast niet storen. Honderd procent zicht, wie wil dat niet? Trouwens ook de juiste diepte kunnen schatten is hiermee terug. Kon ik ook al in geen 10 tal jaren. Misschien nog wel langer geleden. Geen opticien die me daar mee kon helpen. En dan ineens roept de optometrist, na weer eens zo'n opmerking cq vraag van mijn kant: "Ja maar u heeft staar!" Alsof ik dat al jaren wist. Niet dus!
Dan ligt alles plots in de juiste volgorde. Geen diepte juist in te schatten? Reden?  Staar! Geen horizontale lijnen zien? Afwijking van netvlies, een tamelijk onschuldige waarschijnlijk. Onschuldig is pas echt vast te stellen na de oogcontrole in juni. Laten we daar voorlopig maar vanuit gaan. We hebben al genoeg zorgen (verrassingen) genoeg gehad de afgelopen jaren.
En hoe gaat het nu met mij? Toppie, dus!

Prima

Het was weer een heel positief momentje gisteren. Controle van de baarmoeder operatie vorig jaar, van zo'n half jaartje terug.
Eerst wordt er het een ander doorgenomen wat er aan eventuele klachten (symptomen) zich zouden hebben kunnen voordoen. En dan na alles (gelukkig) met nee te hebben beantwoord een klein lichamelijk onderzoekje, wat ook met "het ziet er allemaal goed uit" afgerond werd. Prima dus.
De volgende controle bij de Radioloog zou in september, volgens drie maandelijkse schema plaats vinden, maar toen wij vertelden wat we de komende zomer voor plannen hadden, werd er een hele maand bij geplakt. Zo kunnen we maand langer 'weg' blijven. Natuurlijk met de restrictie dat er zich geen 'rare' dingen voordoen, dan moeten we eerder contact met ze opnemen. Ik hoef hier niet te melden, dat ik positief ben ingesteld, dat weten de meesten van jullie wel, en houd me dus verder bezig met de voorbereiding van de komende reis. Waarheen? Naar het noorden, of toch weer naar het zuiden, daar zijn we nog niet uit. Oh ja, nog voor alle duidelijkheid, in juni controle bij de Gynaecoloog en we gaan er vast van uit dat dit ook goed afloopt. Daarna is de boot ook pas vaarklaar, half juni dus.