woensdag 15 januari 2014

Schrikken..

In het weekend kreeg ik plots last van mijn rechteroog waar een soort spinnenweb, met af en toe een lichtflitsje erbij, te zien was. Maandag niet direct gedacht om er echt aandacht aan te besteden, tot dinsdag ochtend me het weer te binnen schoot. De last die ik ervan heb is niet groot, dus bij afleiding snel over het hoofd te zien. Gisteren dacht ik, toch maar even kijken op Internet. Wat google-en enz..
Al snel werd me daarmee duidelijk dat zoiets niet onderschat moest worden, het heeft vaak met ouder worden te maken, maar het kan ook iets anders zijn wat het veroorzaakt. Dus bellen, ik heb sinds een vorig jaar een hele fijne oogarts, legt alles goed uit en is uitermate vriendelijk en heel voorzichtig in haar benaderingen. Of ik maar meteen of te wel NU wilde komen!
Da's even schrikken....
Het duurde uiteindelijk toch nog lang voor er, via allerlei druppelaars, naar gekeken werd. Half vijf in de middag. Na allerlei onderzoeken en nog veel meer druppels en toestellen waardoor ik moest kijken, kwam de eindconclusie. Even deed de dienstdoende arts, of arts-assistent heel voorzichtig, maar als nel kwam het hoge woord er uit. Leeftijd! Gevolg van  het ouder worden! Daar hoefde hij naar mij toe niet echt zo voorkomend in te zijn, ik vind het wel heel bijzonder intussen voor iemand zoals ik, die niet oud dacht te worden, nu ouderdom kwalen krijgt. Versleten heup, staar en nu dit! Zijn voorzichtigheid betrof ook het feit dat zijn 'meerdere', de arts er ook nog naar moest kijken om tot dezelfde conclusie te kunnen komen en dus zijn mening kon bevestigen.
De 'echte' arts was geen andere mening toegedaan. Gelukkig, je knijpt hem toch wel een beetje.
Dus toch de leeftijd....
Een vervolg onderzoek is nog nodig om hier zeker van te zijn en te blijven. Over anderhalve week weer een bezoekje in het LUMC.
Waarschijnlijk gaan we kijken of de staar operatie in plaats van komende winter nu op korte termijn kunnen doen. Dan ben ik daar maar vanaf. En dat andere spinrag ongemak, ach je leert overal mee te leven, als.....het maar lang genoeg duurt.