Zo wil ik dit berichtje starten. Lange tijd borrelt het bij mij binnen in de buik, 't komt en gaat, en zo 'hobbelde' ik het jaar 2015 uit. Nee, ik had geen zin om naar een arts te gaan, ik wilde eerst nog even pret maken met de familie. Wat niet helemaal gelukt is. Neefje Ferd kwam plots te overlijden en strooide veel leed over deze jaarlijkse feestvreugde. Toch was het warm om de feestdagen met de familie door te mogen brengen en verzachtte de ziele pijn. Een week het nieuwe jaar in en plots, ik had al een afspraak gemaakt met de arts in het LUMC-Leiden, kwam ik voor een probleem te staan dat zijn weerga niet kent. Overgeven, overgeven en hevige pijnen in de maagstreek. Niet wachten op de afspraak, maar meteen naar de huisarts. Het overgeven stopte, en de maag voelde ook wat beter aan met een maagzuurremmer. Dit gebeurde 12 januari. Intussen is er ook een echografie gemaakt, die geen duidelijk beeld gaf van wat er aan de hand zou kunnen zijn. Conclusie: meer onderzoek voor betere beoordeling. Zoals Bloedonderzoek en een Scan laten maken. Gelukkig had ik die afspraak met de arts hierover in Leiden al staan.
De pillen hielpen en ik beetje blijer, begon heel voorzichtig steeds iets meer eten te nuttigen. Eerst met beschuitjes, daarna geroosterd wit brood, een beetje soep en dan een vastere maaltijd, warm eten dus. Vrijdagavond 15 januari lekker gegeten, voelde me prima en dacht wel een portie gedroogde dadels aan te kunnen. Mis! Midden in de nacht begon het weer te spoken. En 's morgens overgeven tot alles uit de maag was. Hele opluchting. Die dag niet meer uit mijn bed gekomen. Slapen, dat was het enige wat ik wilde. Zondag nieuwe poging om het eet-leven weer op te starten. Ontbijt geroosterd wit brood, brood met beleg als lunch. Ging goed. 's Avonds lekker een kopje soep, twee stevige boterhammen met magere geiten spread. Maandag: normaal ontbeten, geluncht en 's avonds broccoli, gekookte aardappels, kip (brood beleg). Later nog een bakje yoghurt genomen. 's Maakte allemaal voortreffelijk. Dinsdag, na een prima nachtrust ontbeten, twee geroosterde boterhammen met suikervrije jam. Op naar de arts in het LUMC. Die kon er opdat moment ook niet veel meer van maken dan, een bloedonderzoek te starten en een afspraak te maken voor een MRI-Scan. 't Lastige is dat ik niet tegen de contrastvloeistof kan die men gebruikt voor het maken van een CT-Scan. Dus moet het op zijn minst een MRI worden. In Amsterdam het ALV ziekenhuis gaat dat rap, hier niet. De afspraak voor een MRI kan zomaar twee weken duren. Even heb ik nog voorgesteld het hier in Voorschoten te laten doen, daar gaat het veel sneller (denken we) maar daar was de arts geen voorstander van. Ik kan me er iets bij voorstellen. Hier geeft hij aan die Scan afdelingen in een directe lijn op waar ze naar moeten kijken bij het scannen. En dat gaat natuurlijk niet met zo'n instituut op afstand. Althans dat is onze conclusie.
En net toen ik dacht alles gaat een beetje beter, 't eten valt goed, de pijn is weg, misschien kunnen we wel weer met de dagelijkse medicijnen starten - die slik ik al sinds vorige week maandag niet meer- gaat het weer mis. Gisteravond, lekker gegeten, deze keer als groente bietjes, iets wat mag bij maag problemen las ik, duurde het een klein uurtje en giga krampen begonnen weer. Alles overgeven, ietsje opgeknapt en daar lag ik weer als een vaatdoek op de bank. Geen energie om naar bed te gaan. Uiteindelijk toch.
Hoe moet dat de komende tijd gaan. Geen medicijnen, kleine hapjes eten, leven op hoofdzakelijk water en veel niets doen. En dit kan zeker nog een heel poosje duren, als ik na veertien dagen nog niets gehoord had over de MRI afspraak moest ik nog maar eens bellen. Zie je het voor je? Kan dus nog een poosje duren voor er 'iets' gedaan wordt. Misschien dat de bloeduitslagen wat sneller resultaat zullen bieden en er misschien een medicijn is om die maag tot rust te laten komen. Anders....ik zou het niet weten. Nee geen prettige tijd gaan we hiermee in. Gelukkig heb ik Goofrie, daar kan ik heel wat narigheid instorten als ik dat wil. Je moet het toch ergens kwijt kunnen. En dit heeft mij de afgelopen jaren zeer goed geholpen, en laten we hopen dat deze fase weer snel achter de rug mag zijn. Voor enige afleiding ben ik zeker in. Maar ik wil dat graag beperken tot mailen, telefoneren en bezoekjes effe niet, zullen we maar zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten