Uitslag

19 Juni 2014

Het voelt als een ijzeren jas om me heen. Ik ga al van het slechtste scenario uit en kan ondanks dit besef bijna niet ontspannen. Het is nu half tien en ik tel de uren af tot 1 uur, vanmiddag. Om die tijd valt het vonnis, zo voelt het. Een mens is maar een raar schepsel, je weet dat je dood gaat, maar je hebt geen echte nette keus in hoe. En voor je het in de gaten hebt, word je weer een stevig onderwerp voor de wetenschap.  Van testen en nog eens testen en kijken of het aanslaat tot overwinnaar en weer andersom. En dit allemaal in de laatste paar maanden vanaf maart. En is dit nu wel het laatste? De vierde keer kanker en nu een laatste ronde? Waar heb ik dat vaker gehoord?

Ik heb me er bij neer gelegd, maar ’t blijft niet makkelijk om er mee om te gaan. Waarschijnlijk het nog niet bekende is waarmee ik moeite heb. Ik wil dingen regelen, maar ook weer niet overdrijven. Als daar überhaupt reden voor is. Ik heb nog een paar dingetjes die ik af moet ronden. En ga ik dat nu doen of straks? Voor je omgeving ben je dan zo definitief bezig, en ik denk niet dat ze je dat in dank  af nemen. Zij moeten verder terwijl ik het gevoel heb te wachten op het perron van het laatste station. Een eind station?

Wanneer we bij de Gynaecoloog geweest zijn en de resultaten kennen, volgen er natuurlijk weer allerlei onderzoeken, CT Scans, misschien MRI scan, kijken of de kanker nog verder in het lichaam aanwezig is, zoals long, lever en nieren en als dat niet het geval is, opereren? En dan de restanten bestralen? Ik weet niet of ik dit allemaal in wil gaan. Wat is de kans van slagen als de rest nog schoon is…..

We moeten dus weer goed gaan zitten opletten, Jaap en ik, willen we, wat ook de artsen willen. De vorige keer met de longkanker heb ik ook eerst nee tegen de behandeling gezegd en ben toch door de arts overgehaald. Achteraf zeker geen spijt van gehad, zes jaar later. Maar dit lijkt mij een negatiever verhaal dan ooit de longkanker was. Dus mijn conclusie ligt eigenlijk al panklaar voor me. Afhankelijk van het lijstje voors en tegens.

13.00 uur afspraak met de Gynaecoloog

Jammer genoeg moesten we wachten, dat maakt het er niet makkelijker op maar om 13.20 werd ik geroepen. Het gezicht van de arts stond op onweer. Dat betekende niet veel goeds, en voor ons geen verrassing, maar het is natuurlijk nooit prettig om zo’n mededeling van het is “niet goed” aan de patiënt te moeten doen. Baarmoederhals- en slijmvlieskanker is er geconstateerd. Scans moeten nu gaan aangeven in hoeverre de kanker zich heeft ontwikkeld. Volgende week woensdag word de eerste CT-Scan gemaakt en op een later tijdstip een MRI-Scan. Bloedprikken hebben ze net als een hartfilmpje maken, vandaag gedaan. Ze waren nog even vergeten ook te prikken voor de bloedgroep bepaling en zo liep ik ineens met op beide armen een verbandje geplakt. We hebben diverse afdelingen bezocht en mensen gesproken Af en toe raakten we het spoor bijna bijster. Gebouw H, gebouw B, heen, terug, balie bezoeken, etc. Iedereen stuk voor stuk te woord gestaan en in tegenstelling tot vroeger gelukkig geen papieren formulieren invullen, nee op de computer. Toch toen we de laatste afdeling gehad hadden en een afspraak rond de MRI-Scan wilde maken, bleek men niet aanwezig meer te zijn. Wat overigens niet klopte, en ik tijdens een intens luid muziekfestival op een van de LUMC terreinen zelf in de garage op weg naar onze auto liep gebeld werd. Waar ik was. En zo kreeg ik nog de laatste info te verwerken, half krabbelend op een klein papiertje en nog niets over MRI-scan te weten kwam hebben we de conclusie getrokken daar morgen ochtend nog maar eens over te bellen..

Alleen het gesprek met de anesthesist wat nog op de agenda open staat, moet nog plaats vinden. Deze laatste is  op dezelfde dag na het maken van de CT-Scan. De Maandag de 30st Juni wordt een bespreking gehouden over de diverse resultaten van de scans, en bloedonderzoeken, o.a. in verband met mijn verminderde nierfunctie (eventueel aangevuld met informatie uit het AVL (Amsterdam) ) en dan volgt als iedereen het daarover eens binnen drie weken daarna een operatie aan de baarmoeder.

Dit is voorlopig het hele verhaal