Normaal gesproken was ik hiermee nu niet akkoord gegaan, ware het niet dat ik al dat geknutsel verschrikkelijk zat ben. Zeker als het een karakter krijgt "we kunnen eens gaan bekijken of...." en vul dan zelf naar believen maar in.
Geen duidelijkheid? Geen acties!
Nee, dat doen we niet meer, nee dan trek ik mijn rug maar wat rechter, slik een paar keer en verzin maar wat vrolijks om het verdriet geen kans te geven. Doe maar alsof het er allemaal niet is. Ik zal tenslotte aan die dingen niet doodgaan....
Wat allemaal? Welke dingen?
Ik zal een poging doen om het te beschrijven. Die blokjes, kromme horizontale lijnen die zullen niet verdwijnen, misschien wel via een ingewikkelde operatie, maar succes is niet verzekerd, zo zei men mij. Het lezen met het rechter oog, dat lukt uiteindelijk wel, echter niet snel. Blijft een beetje van letter naar letter springend. 't Is te doen, Waar ik het niet over gehad heb met de medici in het LUMC, zijn klachten die ik niet zou weten ze juist te omschrijven, laat staan dat ik zin heb om ze te laten onderzoeken. Zoals het is prettiger kijken met mijn linker oog (met een lichte aanwezigheid van staar - dan met mijn rechteroog. Alles lijkt links scherper en met meer contrast. Door de grote helderheid rechts lijkt het wel of alles over-belicht is. Verder heb ik tot op heden de juiste inschatting van diepte niet kunnen maken. Is nog net zo beroerd als vroeger. Ik ging er van uit dat dit was verbeterd, maar alras bleek dit toch niet zo te zijn. Iets wat ik me zelf blijkbaar wel wijs had gemaakt. Verder heb ik het gevoel of mijn blik rechts naar een plaats getrokken wordt, die behoorlijk afwijkt van de kijkrichting van mijn linkeroog. Meer dan voorheen. Hiervoor heb ik Prisma's in
mijn glazen, maar of dit genoeg of teveel of te weinig is? Who knows. Bovendien heb ik ook het idee dat ik met rechts de dingen groter zie dan links. Zo kan ik nog wel een poosje doorgaan.
Richting afdeling "moeilijk te omschrijven" dus. Ik ga me er niet aan wagen om tijdens het spreekuur al deze zaken hen toch proberen duidelijk te maken. Zeker niet na de ervaring rond de vraag die ik vanmorgen stelde over mijn Macula afwijking, die werd een voorbeeld van onbenullig antwoorden van optima forma. Alsof ik daar Marietje Onbenul zat te wezen. Of ik hier nu blij van wordt of niet, ik ga proberen deze chagrijnigheid toch geen kans te geven. Tenslotte ben ik vele dansen reeds ontsprongen, en blijf ik dus mijn zegeningen maar tellen. En niet anders om, ondanks dat ik hier heel af en toe even geen verweer tegen heb, overwin toch nog steeds alles. Maar soms heel even...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten