"Hoe gaat het met jullie?" Zo werden we door de longarts in het AVL begroet.
"Prima", zo klonk het van ons beiden.
"Maar eerst de foto, de uitslag?" riep ik
"De foto? Natuurlijk goed!" was zijn reactie.
"Mooi" dacht ik toen, "dan is dit de laatste keer dat we hier nog komen voor controle."
Refererend aan zijn opmerking van maart vorig jaar: "Volgend jaar maart zou het weleens de laatste keer zijn, en we dus afscheid moeten nemen van elkaar."
En nu was het toch volgend jaar?
Ja, maar de longziekte mag dan wel van ruim vijf jaar geleden zijn, echter de bijnier kwestie niet.
Dat is pas in september van dit jaar. Dus?
Ja hoor, toch nog even langs komen. Daar had ik eigenlijk niet op gerekend. Maar is dat zo erg? Ik weet dat ze mij zo lang het mogelijk is, willen blijven volgen. En dat excuus hebben ze nog steeds. Tenslotte zijn de vijf jaar na de bijnier-narigheid nog niet om! Er is niets om over te treuren en dat doen we dus ook maar niet.....
Nog even op herhaling in oktober, en hopelijk dan wel voor de laatste keer!
Nu nog een controle bij de Nefroloog en daarna bij de oogarts en dan varen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten