Vanmorgen naar de oogarts in het LUMC geweest. Lang uitgesteld maar uiteindelijk toch maar de beslissing genomen om er eens een keertje heen te gaan. Ook omdat de nefroloog er wel heel erg veel nadruk oplegde. Je gaat er dan allerlei dingen van denken. In je hoofd halen. En?
Niets aan de hand. Nou ja, dat van die Staar, dat zit er nog steeds. Zoiets gaat ook natuurlijk niet vanzelf weg. Maar intussen loop ik daar al zo'n 10 jaar mee, je gaat er bijna aan wennen. Ik heb het slecht aan een oog. Rechts! Ooit kreeg ik te horen dat ik daar een Lui Oog had. Toen ik later zei dat ik dieptes verkeerd inschatte, ging niemand daar behalve ikzelf op in. Uiteindelijk riep de Opticien een vijftal jaar geleden, toen ik weer eens vroeg waarom ik met bril nog steeds niet 'goed' kon zien: "U heeft Staar!." Het bracht alsof het een oplossing bood. Ik zelf had dit dan toe nog nooit iets over gehoord, of begrepen, nu wel natuurlijk. En ik schrok behoorlijk.
Aangezien diezelfde vijf jaar geleden ook het ziekenhuis gebeuren met de longen etc. begon, werd dit iets als een nader onderzoek naar de Staar, wel het laatste waar ik zin had. Meteen maar naar de zijlijn geschoven dus.
Het andere oog is nu nog steeds prima, perfect zelfs. En dat was voor mij de reden om al die tijd bij een oogarts weg te blijven. Genoeg doctoren de laatste jaren gezien.... Echter de nefroloog wilde dat ik nu wel zeker naar de oogarts zou gaan, en deze keer vanwege de 'Suiker', je kan intussen allerlei schade hebben opgelopen die niets met Staar te maken hebben, maar wel diabetes. En dat is dus, zo blijkt, niet het geval. Moet wel onder controle blijven. Vind ik ook wel logisch.
Die Staar kan ik makkelijk aan geholpen worden. Is een operatie van 'niks', klinkt het. Misschien dat ik er eens over ga nadenken, heb in ieder geval vast de folder meegenomen. Misschien begin volgend jaar als de andere uitslagen ook zo blijven, is dit zeker een optie. Wie weet.
En zo viel er een flink pak van mijn hart, want ik was intussen me behoorlijk zorgen gaan maken. Ze (de artsen) stonden zo verschrikkelijk tegen mij "aan te duwen" dat ik bijna in een heel slecht scenario ging geloven. Uiteindelijk Staar aan 1 oog, niet bedreigend, makkelijk te opereren en dus alles back-to-normal.....
Volgende week de Radiotherapeut, hoop dat het daar net zo goed gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten