Een sisser....

Toegegeven, ik was best een beetje zenuwachtig over wat de onderzoeken  betreffende de urine, bloed en  de gemaakte echo op zouden kunnen leveren. Van een slecht scenario ging ik wel een beetje uit. Je komt tenslotte niet voor niks bij de Nieren-vakman, in dit geval vakvrouw terecht. Het moest dus wel iets ernstigs zijn.
Ergens in mijn achterhoofd zei wel een klein engeltje steeds dat ik me eigenlijk geen zorgen hoefde te maken, niet meer dan anders. Maar ja misschien is dat de wens van de gedachte....etc. zeg je dan tegen jezelf.
Na samen met de arts een hele lijst aan gegevens te hebben doorgenomen, plus het bijbehorende fysieke onderzoek gingen we het over de diverse uitslagen hebben.
En?
Deze waren helemaal niet zo verontrustend zo bleek, wel zorgen barend,  maar met aangepaste medicijnen waarschijnlijk best nog ietsje beter te sturen. Ook geen rare dingen gevonden via de echo en de urine en het bloed gaven dezelfde waarden die ze al kenden.
Dus?
Samen met de arts (nefroloog) gaan we hiervoor een plan de campagne opstellen. Dus toch zoiets als een vijfjarenplan zoals onze huisarts reeds geroepen heeft?
Ja! Te beginnen met een bloeddrukmeting gedurende 24 uur en dan starten met een nieuwe medicatie waarin deze  gegevens in verwerkt zijn.
Pas in mei, eind mei. Waarom dan pas? Ik zou het niet weten, niet gevraagd. Misschien hangt het van afspraak met haar af en die is op 22 mei. De 21ste krijg ik dan een kastje om me arm en moet dit 24 uur dragen en de volgende dag afleveren in het LUMC. Dat zal dus de eerste stap naar een nieuwe aanpak van mijn gezondheids-probleem/problemen zijn.
Eigenlijk liepen we samen best een beetje 'gelukkig' het ziekenhuis uit.
Wat betreft de heup vervanging, dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren. We hebben gehoord wat er precies gebeurt tijdens zo'n operatie. Je nieren worden op een heel laag 'pitje' gezet en het is maar de vraag of  ze, na de operatie, normaal willen opstarten en terug naar de oude toestand gaan. 'Afhaken' anders gezegd stoppen, is het risico wat ik zou kunnen lopen. En dan ben je heel wat verder van huis, zoals dat heet. Nu beschik nog over twee nieren, niet optimaal werkend maar ook weer niet zo vreeslijk slecht, ze doen het het in ieder geval nog. Dus blijf ik voorlopig nog maar met ons geavanceerde stokkie lopen.................
Conclusie?
Toch alles een beetje met een sisser afgelopen, en zelfs zo dat we weer wat vrolijker naar de toekomst kijken.