Lastig. Lastig om te vertellen hoe dit gesprek nou precies gegaan is. Er hebben zich in de loop der jaren wat ongemakken voorgedaan en een daarvan was..... een versleten heup. Gelukkig zou ik haast zeggen. Met zo'n achtergrond als de mijne, denk je al gauw aan heel iets anders.
En dus, lopen we nu met een stokje, een zeer geavanceerde. Namelijk opvouwbaar! Kan hem zo een, twee, drie hup in mijn tas opbergen. Normaal gesproken geef ik niet zo snel toe aan wat pijntjes, maar er is me duidelijk gemaakt dat lopen met een stok, in plaats van zonder in dit geval beter voor me is. Ok, ik heb de leeftijd intussen. Zeventig, mag niet klagen na alle narigheid die achter me ligt. Een extra steuntje voortaan en vooral proberen hem niet ergens te laten staan... Kostte nog al wat eurootjes.
Nu het volgende. Ik stond, sta niet zo stevig op mijn pootjes als vroeger, en is het af en toe flink opletten dat ik niet een of andere r... smak maak. En toch gebeurde dit in de laatste week van onze trip. Een flinke pijnlijke blauw plek net even boven mijn rechterborst. Daarna geel groen! En nu?
Ja, ik voelde een bobbel en dan schieten allerlei gedachte door je hoofd. Is dit nieuw? Was dit er eerder? Ik weet het niet. Dat is het enige wat door je hoofd blijft spelen. Wat doe je dan in z o'n geval? Naar de huisarts en door naar, want we moesten daar toch heen, Amsterdam. Het AVL. Iedere arts kijkt eerst met een blik, na mijn verhaal over het vallen, van zo erg kan dit toch niet zijn. Toch hebben we, arts en wij, besloten er even in te laten prikken om te kunnen beoordelen, dat het echt NIETS bijzonders is. Of misschien juist wel. En zo zitten we weer in een stress periode tot volgende week dinsdag middag, dan wordt de uitslag doorgebeld. Mocht het toch iets minder 'aangenaams' zijn, is dit zeker niet levens bedreigend, was de reactie van de arts in Amsterdam. Vooral GEEN PANIEK, zei ze. Nee, ik dank je de koekoek. Ik zit een beetje maar vooral Jaap, die zit natuurlijk weer met een misselijk makende stress.
Terugkijkend, besef ik dat we samen al vele stormen hiervoor ook weer zo doorstaan hebben en deze wachten we, voor zover mogelijk, ook maar weer 'rustig' af. Vandaar dat ik begon met het woord: Lastig.
Overigens, de foto's leverden niets bijzonders op. Dus nog steeds is alles daar stabiel, gelukkig hoeven we ons daar voorlopig geen zorgen over te maken......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten